çocuk hikayeleri

Dila evlerinin bahçesinde oynamaktadır. Bu sırada komşuları Ayşe Nine’nin de dışarıya çıktığını görür. Ayşe Nine topraktan bazı otları yolmaya başlar. Dila şaşırır ve Ayşe Nine’nin yanına gider. Dila “Ayşe Nine çiçek mi topluyorsun?” diye sorar. Ayşe Nine gülerek “Hayır kızım bu gelincik otu” der. Dila uzaklaşır ve bir gelincik çiçeği kopartıp gelir. Dila “Bunlardan mı Ayşe Nine?” der. Ayşe Nine “Hayır kızım, o gelincik çiçeği bu daha çok sizin yediğiniz ıspanağa benzeyen bir bitki. Yemeğini yapınca da tadı ıspanağa biraz benziyor.” der. Dila “Ayşe Nine bunları sen mi ektin?” diye sorar. Ayşe Nine “hayır kızım bunlar kendiliğinden çıkıyorlar.” der. Dila çok şaşırır ve “Ayşe nine biz yiyeceklerimizi hep market ve pazardan alıyoruz. Böyle bahçede çıkan bitkileri de yiyebilir miyiz?” der. Ayşe Nine “Eğer hangilerinin yenilebilir olduğunu bilirsen yiyebilirsin. Ama bahçede kendiliğinden çıkan bütün bitkiler yenmez. Bazılarını yersen hasta bile olabilirsin.” der.

Akşam Dila Ayşe Nine’nin gelincik otu topladığını teyzesi Seçil’e anlatır. Seçil Dila’ya “Ayşe Nine daha önce köyde doğa ile iç içe yaşamış. Bu bilgileri büyüklerinden öğrenmiş. Bu sayede güzel ve sağlıklı yemekler yapabiliyor.” der. Dila ben de böyle yararlı şeyleri öğrenebilsem keşke diye düşünür.

Ertesi gün Dila kahvaltısını yaptıktan sonra tekrar evlerinin bahçesine çıkar. Ayşe Nine evlerinin önündeki saksıya birşeyler ekiyordur. Dila Ayşe Nine’nin yanına gider ve ne ektiğini sorar. Ayşe Nine “bunlar köyden gelen domates tohumları çıkınca size de getiririm afiyetle yersiniz.” der. Dila Ayşe Nine’ye “Ayşe Nine sen bir sürü yararlı şey biliyorsun. Bildiklerini bana da öğretir misin?” der. Ayşe Nine gülerek “seve seve öğretirim” der. Dila çok sevinir ve “hadi hemen başlayalım o zaman” der. Ayşe Nine Dila’ya “o zaman önce sana tohum ekmeyi öğreteyim” der. Ayşe Nine toprağı kürekle biraz kazar. Sonra üç tane tohumu kazdığı yere koyar. Son olarak üstünü toprakla kapatır. Ayşe Nine “Dila hadi sen de bunun üzerine biraz su dök” der. Dila toprağın üzerine biraz su döker. Ayşe Nine “bunu her gün böyle sulamalıyız” der. Dila “tamam ben her gün sularım” der. Ayşe Nine “tamam o zaman bugünlük bu kadar yeter yarın devam ederiz” der. Dila Ayşe Nine’ye öğrettikleri için çok teşekkür eder ve koşarak evine gider.

Dila Evde teyzesi Seçil’e “artık ben de bir sürü yararlı şey biliyorum. Hatta bugün tohum ektim” der. Seçil “Aferin Dila, böyle şeyleri öğrenmen gerçekten çok güzel. Doğayla içiçe olmak çok güzel değil mi?” der. Dila sevinerek “Evet teyze” der.

Dila kahvaltısını yaptıktan sonra koşarak evlerinin bahçesine çıkar. Dila gidip Ayşe Nine’lerin kapısını çalar. Ayşe Nine kapıyı açtığında Dila “Hadi Ayşe Nine gelincik otu toplayalım” der. Ayşe Nine gülerek “peki akıllı kızım” der.

Ayşe Nine ve Dila beraber bahçede gelincik otu toplarlar. Ayşe Nine Dila’ya gelincik otlarının nasıl gözüktüğünü gösterir. Sonra Dila’nın bulup gösterdiği gelincik otlarını Ayşe Nine koparır.

Dila ve Ayşe Nine bir sürü gelincik otu toplamışlardır. Ayşe Nine bunları yıkar ve ayıklar. Dila onu izler. Ayşe Nine sonra bunları Dila’ya verir ve “bunları eve götür akşam yersiniz” der. Dila çok sevinir ve Ayşe Nine’ye teşekkür eder. Sonra ellerinde gelincik otları ile koşarak eve gider.

Dila akşam evde ailesi ile gelincik otu yemeği yer. Yemekteki herkes gelincik otunun tadını çok sever ve Dila’ya teşekkür eder. Dila “çok sevdiyseniz size yarın da toplarım” der. Bunun üzerine hep birlikte gülerler.

Ela, Anne ve Babası kahvaltı yapmaktadır. Ela Babası’na “artık kahvaltıda neden domates yemiyoruz?” diye sorar. Babası Ela’ya “Sebze ve meyveleri doğal yetişme zamanlarında yemek daha sağlıklıdır. Bu yüzden bu mevsimde domates yemek çok sağlıklı olmayabilir.” der. Ela Babası’na “Peki salça yiyebilir miyiz Baba?” der. Babası “Salça mevsiminde yetişen domatesleri mevsimi dışında tüketmek için çok güzel bir çözümdür. Bu yüzden salçayı gönül rahatlığıyla yiyebilirsin.” der. Ela ananesinin yaptığı salçayı çok sevmektedir. O salçayı yemeye devam edebileceği için çok sevinir.

Babası işe gittikten sonra Ela’yı arayarak akşama ona bir sürprizi olduğunu söyler. Ela akşam babası gelene kadar çok heyecanlanır ve sürprizin ne olduğunu çok merak eder. Bir kaç defa annesine sorar ama annesi de bilmemektedir ve babasını beklemelerinin gerektiğini söyler.

Akşam Babası geldiğinde Ela hemen kapıya koşar. Babasının elinde bir saksı ve saksının içinde de küçük bir bitki vardır. Ela herhalde bu daha açmamış bir çiçek diye düşünür ama evlerindeki diğer çiçeklere pek benzemiyordur. Babası Ela’ya “Bu bir domates fidesi ve bu fideyi her gün sularlarsak bir sürü domatesimiz olabilir.” der. Ela çok sevinir ve saksıyı alıp evin en çok güneş alacak yerine koyar ve üstüne bir bardak su döker.

Ela bundan sonra domates fidesini her gün sulamaya başlar. Fidede gittikçe büyür ve üzerinde çiçekler çıkmaya başlar. Babası Ela’ya “Bu çiçekler domatese dönüşecek” der.

Ela bir gün sulamayı tam unutacakken aklına gelir ve uyumak üzereyken kalkıp domatesi sular.

Domatesin üzerinde yeşil domatesler çıkmaya başlar. Ela Babası’na “Baba bunlar niye yeşil oldu şimdi bunları yiyebilir miyiz?” diye sorar. Babası “Domatesler önce yeşil olurlar sonra olgunlaştıkça ve zaman geçtikçe kırmızı renge dönerler. Kırmızı olduklarında onları yiyebiliriz. Gördüğün gibi sebze meyve yetiştirmek uzun ve zahmetli bir iş.” der. Ela Babası’na “Haklısın Baba ama aynı zamanda çok eğlenceli” der.

Babası Ela’yı bir sabah “kahvaltı hazır kızım hadi artık uyan” diyerek uyandırır. Babası “bugün ilk ürünümüzü alabiliriz” der. Ela çok sevinir ve babasına sarılır. Sonra olan domateslerden gidip birini kopartır. Babası yıkayıp doğrayıp masaya koyaar. Ela’nın aklına bir fikir gelir ve Babası’na “Baba bu fideleri neden dışarıda bir bahçe yapıp oraya da  ekmiyoruz.” der. Babası “Bu çok güzel bir fikir komşularımızla beraber kendimize bir bahçe yapabiliriz ve pek çok sağlıklı sebze ve meyveyi beraber yiyebiliriz bu şekilde” der.

Daha sonra Ela ve Babası aynı mahalledeki tanıdıkları insanlarla konuşurlar. Bu fikir, herkesin çok hoşuna gider. Mahalledeki insanlar biraraya gelir. Konuşarak ne ekebileceklerine ve nereye ekeceklerine karar verirler. Ela mahallenin içinde marketten eve gelirken gördüğü boş bir alanın kullanılabileceğini söyler. Toplantıdaki herkes bu alanın çok uygun olduğunu düşünür. Şimdi herkesin ekecekleri tohumları bulması gerekmektedir. Ela’nın aklına köyde babaannesinin ektiği pembe domatesler gelir. Babaannesinden bunların tohumlarını istemeyi karar verir. Babası ve mahalledeki insanlar pembe domateslere çok sevinirler. Hatta Babası’nın arkadaşı Sinan bostan için Pembe Domates Mahalle Bostanı ismini önerir. Toplantıya diğer katılanlar bu fikri alkışlayarak kabul ederler. Ela da bostana bu ismin verilmesine çok sevinir.

Daha sonra herkesin tohumları hazır olduğunda insanlar Pembe Domates mahalle bostanına gider ve orayı ekim için uygun hale getirmek için hep birlikte çalışırlar. Ayrıca yeri belirginleştirmek için çevresini tellerle çevirirler. Sonra Ela ve mahalleliler buldukları tohumları ekip üstünü toprakla kapatırlar. Ela’nın Babası elinde bir bidon su ile ekilen yerlerin üstüne su döker. Bundan sonra Pembe Domates Mahalle Bostanı düzenli sulama gerektirecektir. Bu yüzden oradaki insanlar burayı sırayla sulamaya karar verirler.

Günler sonra sıra Ela ve babasına geldiğinde, heyacanlı bir şekilde beraber sulamaya giderler. Sulamaya gittiklerinde büyük bir sürprizle karşılaşırlar. Ektikleri pembe domatesler çıkmaya başlamıştır. Ela olan pembe domateslerden bir tanesini sevinçle koparır ve yemek için eve götürür.

Ela ve Babası önce Pembe Domates Mahalle Bostanındaki arkadaşlarına haber verirler. Artık yakın zamanda bütün ürünlerini toplayıp aralarında paylaşmaları gerekmektedir. Ela ve Babası getirdikleri pembe domatesi birlikte afiyetle yerler ve bu kadar lezzetli bir domates yedikleri için çok mutlu olurlar.

Mahalledeki herkes olgunlaşan ürünleri beraber toplarlar. Herkes çok sevinçlidir. Hep beraber olan çilekleri yıkayarak yerler. Diğer ürünleri de hep beraber eşit bir şekilde paylaşırlar. Gitmeden önce seneye de ekim yapmak için yeni planlar yapmaya başlarlar.

Dilan sabah güne kahvaltısını yaparak başlar. Kahvaltısı bittiğinde Annesinden bahçeye çıkmak için izin ister. Annesi izin verir ve koşarak dışarı çıkar.

Dilan bahçeye gittiğinde bir köpekle karşılaşır. İkisi de birbirlerinden biraz korkarlar. Bu yüzden Dilan koşarak eve kaçar.

Dilan evde annesine bahçede bir köpek gördüğünü söyler. Annesi “Sokakta yaşayan hayvanlar bizim arkadaşlarımız. Onlardan korkmana gerek yok” der. Dilan çok sevinir “yaşasın bir sürü arkadaşım olacak” der.

Dilan tekrar bahçeye çıkar ve bahçedeki köpeği bulmaya çalışır. Köpeğin yanına gider ve onunla oyun oynamak istediğini söyler. Köpek buna çok sevinir ve mutlu bir şekilde havlar. Dilan ve köpek arkadaşı beraber topla oynarlar. Dilan eve döneceği zaman köpek arkadaşı üzülür.

Dilan akşam, Anne ve Babasına köpek ile nasıl oynadıklarını anlatır. Annesi arkadaşına bir isim verebilirsin der. Dilan’ın aklına köpek arkadaşına “Portakal” ismini vermek gelir. Anne ve Babası bu ismi çok severler. Babası “Yarın Portakal’a biraz yiyecek götürebilirsin. Bu çok güzel ve cömert bir davranış olur” der. Dilan arkadaşına yiyecek götüreceği için çok sevinir.

Dilan Portakal’a biraz yiyecek götürür. Portakal yiyecekleri hemen yemeye başlar ve bittiğinde Dilan’ın yüzünü yalayarak ona teşekkür eder. Sonra tekrar oyun oynama başlarlar. Bu sırada aralarına Portakal’ın arkadaşı başka bir köpek daha katılır. Dilan ona da Mandalina ismini verir. Dilan evine dönerken Portakal ve Mandalina’nın üzüldüğünü fark eder.

Dilan, Anne ve Babasına Portakal ve Malinda’nın dışarıda akşamları üşüyeceğini, rahat uyuyamayacağını ve her zaman yemek bulamayacaklarını söyler. Anne ve Babası ona hak verirler. Dilan keşke onların da bir evi olsa der. Babası “insanlar birbirlerine yardım ettikleri gibi hayvanlara da yardım etmeliler. Keşke onlar için bir ev yapabilsek” der. Annesi onlar için ufak bir kulube yapabiliriz der. Dilan çok sevinir ve zıplar.

Dilan, Anne ve Babası sabah kalkar ve kahvaltılarını yaparlar. Dilan sabırsızlanıyordur. Anne ve Babasının daha hızlı davranmalarını ister. Hemen kulübeyi yapmaya başlamak istiyordur.

Dilan, Anne ve Babasıyla kulubeyi yapmaya başlar. Portakal ve mandalina onları izliyordur. Bir şey istediklerinde portakal hemen koşarak istedileri şeyi getirerek onlara yardım eder. Bu şekilde el birliğiyle yaparak kulübeyi hızlıca bitirirler.

Portakal ve mandalina kulübeye girerler ve mutlu bir şekilde içinde yatarlar. Dilan Portakal ve Mandalina’nın bir evi olduğu için mutlu bir şekilde evine döner.

Dilan ertesi gün kahvaltısından sonra yine Portakal ve Mandalina’yı görmek için acele ile dışarı çıkar. Fakat bu sefer yaptıkları kulübede Portakal ve Mandalina dışında başka kedi ve köpekler olduğunu görür. Hepsi yaptıkları kulübenin içerisine girmiş ve içeride çok sıkışık durumda kalmışlardır.

Bunun üzerine Dilan eve dönüp Anne ve Babasına durumu anlatır. Babası anlaşıldı ki onlar için daha büyük bir yer yapmamız gerekiyor der. Bunun üzerine Dilan’ın aklına internetten bir yardımlaşma kampanyası başlatmak gelir. Annesi ve Babası bu fikri çok beğenirler. Annesi “internet sitesini ben açabilirim. Ayrıca komşularımızla bu fikri paylaşırsak onlar da bize destek olurlar” der. Dilan çok mutlu olur ve anne, babasına çok teşekkür eder.

Annesi internet sitesini oluştururken Dilan’a açacakları evin isminin ne olabileceğini sorar. Dilan’ın aklına çok güzel bir isim gelir. “Mutlu Hayvanlar Kulübü”. Anne ve babası bu ismi çok severler. İnternet sitesine Dilan, Portakal ve Mandalina’nın beraber çekilmiş bir fotoğrafını koyarlar.

Dilan annesi ile komşuları gezer. Figen Teyze bu fikre bayılır ve “Elinden ne gelirse yapmak isterim” der. Diğer komşular da bu fikri çok beğenirler.

Babası Dilan ve Annesi’ne “Mutlu Hayvanlar Kulübü” için uygun bir yer bulduğunu söyler.

Bir süre geçtikten sonra Anne’si Dilan’a “artık yeterli desteğin sağlandığını Mutlu Hayvanlar Kulübü’nü kurabileceklerini” söyler. Bu habere bütün aile çok mutlu olur. Dilan hemen bunu Portakal ve Mandalina’ya söylemek ister.

Ertesi gün hemen çalışmalara başlanır ve kısa sürede “Mutlu Havanlar Kulübü” kapılarını hayvan dostlarını açar.

Portakal ve Mandalina, diğer arkadaşlarıyla birlikte burada çok mutlu huzurlu bir şekilde yaşamaya başlarlar. Dilan burada Portakal, Mandalina ve diğer mutlu hayvan arkadaşlarıyla birlikte çok eğlenceli oyunlar oynamaya ve her gün kulüplerine yeni hayvan dostlarını eklemeye devam eder.